Woensdag 29-07-2015 / 18:05
Hi there!
Voordat ik over Miami vertel, ga ik eerst nog even terug naar de laatste paar dagen in Jamaica.
Zaterdagavond na weer een maaltijd met kip te hebben genuttigd (ik heb in mijn hele leven net zoveel kip gegeten als in de hele afgelopen week in Jamaica) heb ik dan eindelijk mijn Cubaanse sigaar gerookt in Jamaica, dat was gewoon iets wat ik vond dat je gedaan moest hebben als je op Cuba bent geweest. Zoals verwacht vond ik het niet echt lekker, na 5 hijsjes vond ik het wel weer genoeg en heb ik hem weggelegd.
We zijn ’s avonds nog eens voor de allerlaatste keer uit geweest in Jamaica in de hoop dat we dit keer toch echt op een geweldig feest terecht kwamen. Het was wel een stuk beter dan voorgaande feestjes maar nog steeds niet ‘je van het’.
De volgende dag hadden Tassie en ik een boottochtje gepland om te gaan snorkelen. Karina wilde niet mee want die was bang om door een haai opgegeten te worden. Het weer en het water waren perfect om te snorkelen, mooi koraal en mooie vissen gezien. Zelfs daar midden op de zee kon je niet ontkomen aan de geur van ‘ganja’ (wiet).
Nou ben ik zelf helemaal niet van de drugs maar zoals ik vond dat ik een Cubaanse sigaar gerookt moest hebben op Cuba, vond ik eigenlijk ook dat ik op Jamaica een jointje gerookt moest hebben, dat zijn van die dingen die nou eenmaal bij de cultuur van het land horen. Maar we zagen op straat regelmatig rastamannen die Jamaicaanse brownies verkochten en dat vond ik eigenlijk ook wel grappig dus i.p.v. een jointje kocht ik een Jamaicaanse brownie om eens uit te proberen.
’s Avonds smikkelde ik de chocoladebrownie met wiet smaak op. Ik werd er een beetje duf en moe van dus ik besloot maar naar bed te gaan. Na ongeveer 2 uur slaap schrok ik wakker en lag ik zwaar te spacen in m’n bed. Alles draaide en ik voelde me bizar vreemd. Vraag me niet waarom maar ik had het in m’n hoofd gehaald dat mijn hersenactiviteit en functies aan het afnemen waren. Dus ik deed in mijn hoofd een geheugen spelletje waarbij ik mezelf vragen stelde als ‘Hoe heet mijn vader? Hoe heet mijn moeder’ en ‘Waar woon ik? Waar ben ik vroeger naar school gegaan?’ Ervan overtuigd dat als ik dit bleef oefenen in mijn hoofd, ik het afsterf proces van mijn hersenen tegen ging.
Omdat ik een droge mond had dacht ik dat ik misschien wel uitdrogingsverschijnselen had dus ik besloot flink wat water te drinken. Ik vond dat wat suiker ook geen kwaad kon dus heb ik er ook nog een flesje cola achteraan gegooid. Ik was erg onrustig en liep steeds heen en weer door de kamer. Je kan het misschien eerder strompelen noemen want alles draaide nog steeds en dus stootte ik overal tegenaan en viel ik af en toe om. Karina zei dat ik het er gewoon uit moest slapen maar ik zei dat ze misschien de dokter moest waarschuwen omdat het niet goed ging. Karina vond het geen goed plan om naar een dokter te gaan met de mededeling dat ik een Jamaicaanse brownie had gegeten omdat ze me dan niet serieus zouden nemen. Inmiddels probeerde ik te slapen met het idee dat ik misschien wel niet meer wakker zou worden omdat ik nog steeds dacht dat mijn hersenen het aan het begeven waren. Na 10 minuten slapen schoot ik weer omhoog. Dit keer met het idee dat het misschien allemaal niet aan die brownie lag maar dat iemand het gas open had gedraaid en dat ik me daarom zo licht in mijn hoofd voelde. Na een nachtelijke inspectie kwam ik erachter dat er geen gasfornuis of iets in die trant aanwezig was. Toen bedacht ik me dat de airco vol aan stond en ben dus in mijn ondergoed ’s nachts naar buiten gelopen om aan de buitenkant te checken of er geen gif ofzo tegen de airco aangebonden zat wat onze kamer binnen blies. Ook dit was niet het geval. Ik vond dat mijn bloeddoorstroming niet helemaal lekker liep en besloot daarom dat het goed was om even te dansen zodat mijn bloed beter zou gaan stromen. Daar stond ik dan, midden in de nacht op onze veranda in een resort in Jamaica in mijn ondergoed te dansen. Ik verwacht mezelf binnenkort terug te vinden op YouTube.
Achteraf kan ik er wel om lachen maar op het moment zelf vond ik het allemaal best wel eng en was het absoluut niet prettig. Dit was echt zo’n 1-keer-maar-nooit-meer ervaring.
Maandag reden we van Negril terug naar Kingston. Gelukkig hoefde ik niet te rijden want ik voelde me de hele dag alsof ik een zware kater had, zo’n kater die je na 5 dagen Flora hebt, waarbij je je zwaar ellendig en lichamelijk compleet gesloopt voelt. Nog een reden om nooit meer zoiets te doen.
De route van Negril naar Kingston was trouwens wel prachtig! Dit was het Jamaica wat we de hele tijd hadden verwacht te zien, met gekleurde huisjes en verkopershutjes aan de rand van een helderblauwe zee. Al kon ik hier in mijn toestand niet optimaal van genieten.
Na een laatste nachtje in Kingston vlogen we ’s middags naar de laatste bestemming van deze reis: MIAMI!
De vlucht was niet echt prettig omdat we door een storm vlogen dus we hadden best wel wat turbulentie.
Na lange wachttijden op het vliegveld in Miami namen we een taxi naar het Miami Beach Hostel waar we de eerste 5 nachten verblijven. Het is echt een heel leuk, centraal gelegen en goedkoop hostel. Ze organiseren iedere avond een clubavond met steeds weer andere clubs voor goede deals. We gingen namelijk de eerste avond met het hostel naar de club ‘Set’ waar wij de hele avond gratis drankjes hebben gehad maar als je zelf een drankje wilde kopen moest je 40 dollar betalen! En voor een shotje 19 dollar! Bizarre prijzen dus! Deze club was ook niet echt ons ding. Heel pretentieus, geen dansvloer, iedereen zit en staat maar mooi te zijn. Zien en gezien worden. We kregen dan ook van tevoren te horen van het hostel dat we chic gekleed moesten en absoluut geen slippers of sandalen mochten dragen,
dus wij zijn nog razendsnel voor sluitingstijd naar een schoenenwinkel gegaan om hakken te kopen. We gaan het vanavond nog eens proberen bij een andere club, hier hebben we betere verhalen over gehoord dus we gaan ervan uit dat dit een topavond wordt!
We hebben vanmiddag al onze outfits geshopt op Lincoln Road en dit keer mogen we wel sandalen dragen dus wij zijn er klaar voor!
Wat erg opvallend is hier in Miami is dat je ontzettend veel Spaans om je heen hoort, ook in winkels zijn veel bordjes in het Engels en Spaans aangegeven. Toen ik me had verdiept in Cuba kwam ik er al wel achter dat veel Cubanen naar de VS gevlucht zijn en dan vooral naar Miami toen Fidel Castro eenmaal aan de macht kwam. Maar afgelopen nacht vertelde onze Cubaanse taxi-chauffeur ons dat 90% van de mensen in Miami van Cubaanse afkomst is! Logisch dus dat we zoveel Spaans horen en zien hier!
Kisses,
Desiree.
