Help!

Donderdag 25-09-2014 / 23:35

Maandag had ik weer een tour met weer een leuke groep en weer enthousiaste reacties. Ik zou ’s middags een nieuwe tour meefietsen als training; De ‘’Panaromic tour’’. Ik moest nog even wat tijd overbruggen tussen de beide tours wat ik geen probleem vond want ik had wel erg zin in een pizza funghi bij ‘’mijn gaybar’’ vandaan. Ik dacht meteen goed te lunchen omdat die Panaromic tour tot van 15.00 tot 20.00 was. Terwijl ik in mijn eentje mijn pizza aan het nuttigen was met uitzicht op het Colosseum, kwam er een meisje naar me toe gelopen of ze bij me mocht aanschuiven. Uiteraard! Het was een Australische meid die door haar werk op een boot hier in Rome terecht kwam en nu een paar dagen in haar eentje erop uit trok. Toch mooi dat je zo tijdens je lunch dan weer nieuwe mensen ontmoet.
Om 15.00 moest ik dus mee met de Engelse panoramische tour onder begeleiding van Matteo. Er waren maar 5 mensen mee; een Amerikaanse vrouw en een Australisch gezin: vader Nigel, moeder Lee-Ann, dochter Hannah en zoon Thom. Doordat we tijdens deze tour de mooiste panoramische uitzichten van Rome gingen bezoeken betekende dat natuurlijk ook dat je daarvoor de heuvels van Rome moest beklimmen. Vader Nigel had hier nogal moeite mee dus ik bleef maar naast hem fietsen zodat hij zich niet zo’n achterblijver voelde. Hele vreemde man trouwens, hij bleef telkens achter omdat hij een maïskolf wilde kopen, een foto wilde maken, iets van dichterbij wilde bekijken etc. Prima hoor, maar geef dat even aan bij de gids zodat hij je niet kwijt raakt. Ik moest aldoor naar voren roepen naar Matteo omdat vader Nigel anders achterbleef. Niet zulke goede fietsers deze ‘’Aussies’’. Zoon Thom was een gevaar op de weg, hij botste regelmatig op tegen iemand anders uit de groep, slingerde de hele weg over, werd bijna aangereden door een politieauto en op een gegeven moment terwijl we op de stoep reden (omdat dat hier soms veiliger is dan op de weg) slingerde hij zo erg dat hij de weg opreed en bijna onder een bus terecht kwam. Ik denk dat hij een jaar of 11 was en ik was blij dat hij de tour overleefd had. Dit soort fratsen zal je dus niet met Nederlanders mee maken!

Dinsdag was ik vrij en had ik een ontspannen dagje. ’s Avonds weer naar Italiaanse les. De docente vroeg na de les aan me ‘’Is it too easy for you? Do you want to go to a higher class?’’ Dit streelde uiteraard mijn ego maar ik vertelde haar dat ik al een keer een hogere les had mee gedraaid en dat ik daar niet op mijn plek was dus dat ik het wel prima vond zo.

Woensdag was ik ook weer vrij en ook dit was weer een ontspannen dagje. ’s Middags ging ik even boodschappen doen in mijn blauwe lange jurk (lees: ‘’griekse godinnen’’ jurk met een leuk decolleté). Nou, ik kan je vertellen dat ik nog nooit zoveel aandacht heb gehad onderweg naar de supermarkt en tijdens het boodschappen doen. Iedereen die mij kent weet dat ik wel van aandacht houd maar hier werd ik zelfs een beetje ongemakkelijk van! Als mijn ego eens een boost nodig heeft, weet ik dus welke jurk ik aan moet trekken. 😉
’s Avonds had ik ook weer Italiaanse les, en daarna ben ik bij het Forum Romanum nog een Pina Colada gaan drinken met een vriend. Toen ik op de terugweg in de metro zat die stopte bij station Termini werd mijn aandacht getrokken door iets op het perron aan de andere kant. Ik zag Ramzi (de man uit Jordanië met wie ik Italiaanse les volg) wild zwaaiend door het raampje van de metro. Daarna stuurde hij meteen een berichtje dat dit toch ongelooflijk was, dat we in zo’n grote stad elkaar telkens per ongeluk tegen het lijf lopen. Als dit een film was dan was dit allemaal heel romantisch geweest maar helaas is hij niet mijn type. Hij is wel iemand met wie ik heel goed vrienden kan zijn want hij is echt hilarisch.

Vandaag fietste ik om 15.30 weer de panoramische tour mee, dit keer een Nederlandse versie met gids Mies. Superleuke meid die het heel goed deed. Ze vertelde me nog dat ze laatst 2 mensen in haar groep had die ’s ochtends een tour bij mij hadden mee gereden en dat ze erg enthousiast over me waren.

Ik ben hier nu een maand en ik merk dat veel dingen al een beetje gewoon voor me worden. Ik loop zonder op of om te kijken langs het Colosseum of de Trevi fontein bijvoorbeeld. Af en toe zeg ik dus tegen mezelf: ‘’HALLO!! Vergeet niet dat je in ROME bent!’’ of ‘’KOEKOEK! Dit is het Colosseum hoor! Besef even hoe bijzonder dit is met je muil!’’ gewoon om ervan bewust te blijven dat het ook heel bijzonder is en dat ik van alles moet blijven genieten hier.

Ik wil hier binnenkort graag naar de kapper maar weet niet goed wat ik met mijn haar aan moet… En aangezien ik nog niet in het Italiaans kan vertellen wat ik wil zal ik waarschijnlijk met een plaatje op de proppen moeten komen. Wat vinden jullie?

Optie 1: Een boblijn in laagjes

Optie 2: Langer laten groeien tot ongeveer deze lengte

Optie 3: Een korte coupe en een tikkie blonder