De pinpasloze au-pair

Woensdag 01-10-2014 / 23:55

Zondagmiddag had ik een sollicitatie gesprekje met een Italiaanse familie die een part-time, live-out au-pair zoeken om iedere doordeweekse middag hun dochtertje van school te halen en een paar uur op te passen en haar goed Engels te leren. Ik moest naar Via Baccina komen, een typisch Italiaans straatje dat uitkomt op het Forum Romanum. HALLO! Een toplocatie dus en een heel leuk, mooi huis. Beide ouders waren echt heel aardig en leuk en het meisje, Lola was 7 jaar, schattig en nog een beetje verlegen. Dit zou dus een optie kunnen zijn om de wintermaanden mee door te komen. Het gaat ook alleen om de middagen en af en toe een avond en dus kan ik ’s ochtends eventueel gewoon tours blijven doen. Op de terugweg liep ik nog even door hun wijk, Monti, een superleuk gebied met veel schattige straatjes, restaurantjes en boetiekjes. Ik stuitte er op een vintagewinkeltje waar ik een leuk shirtje gescoord heb. Even verderop kwam ik terecht op een indoor vintagemarkt! Ook weer leuk dat je dat gewoon onderweg ergens tegenkomt. Helaas kon ik daar niks kopen omdat ik er niet kon pinnen, aan de andere kant misschien maar goed ook. ’s Avonds ging ik uit eten met mijn huisgenoot Caroline om het restaurantje aan de overkant van ons huis uit te proberen. Erg lekker!

Maandag besloot ik toch om weer naar de kapper te gaan om het nog een stukje korter te laten knippen. Ik was niet helemaal tevreden over hoe het zat. Ik droeg het alleen maar vast dus ik dacht ‘’Ja, dan kan ik het er net zo goed helemaal af knippen’’. Dus ik heb nu een korte coupe, waar ik na kort wennen eigenlijk wel heel enthousiast over ben. Ik dacht alleen dat het misschien ten koste zou gaan van de aandacht die ik hier krijg op straat. Ik dacht dat die Italianen alleen maar lange, weelderige, blonde lokken willen zien, nou niets is minder waar kan ik je vertellen! Ik heb nog nooit zoveel aandacht gehad op straat als de laatste paar dagen!
’s Middags fietste ik de Panoramische tour door in mijn eentje en ik reed hem in een keer goed! Nu nog even goed verdiepen in de informatie en dan nog een keer de tour met de informatie oefenen en dan kan ik ook de panoramische tours gaan begeleiden.

Dinsdagochtend had ik een tour met 10 Nederlanders en het moest natuurlijk een keer gebeuren; Toen we bij Campo di Fiori onze fietsen wilden pakken had een van de Nederlandse dames een lekke band! Nu moest ik dus mijn skills gaan uittesten. Dacht ik. Maar laat ik nou net tijdens deze tour een langharige Leeuwarder mee hebben die in een fietsenwerkplaats werkt! Alsof het zo moest zijn! Dat was een pak van m’n hart.
’s Avonds na de Italiaanse les kwam de docente weer naar me toe dat ze echt dacht dat ik een te hoog niveau had voor deze les of ik echt niet een groep hoger wilde. Ik vertelde haar dat ik bang was dat het dan te hoog gegrepen zou zijn voor me dus nu heeft ze besloten om mij gewoon wat moeilijkere opdrachten te geven en vragen te stellen. Prima!

Woensdag heb ik het grootste gedeelte van mijn ochtend gebruikt om mijn allereerste Duitse tour voor te bereiden die ik donderdags zou moeten begeleiden. Voordat ik naar Rome ging heb ik nog 2 dagen een spoedcursus Duits gehad, volledig gericht op het gidsen, omdat ik wist dat ze bij Topbike om Duitse gidsen verlegen zaten.
’s Middags moest ik Lola van school ophalen samen met haar moeder om me een beetje te laten zien waar het allemaal is en hoe het werkt. Ik pakte de bus richting de school maar ik stapte uit bij de verkeerde halte en om niet te laat te komen dacht ik de taxi maar te pakken maar dan moest ik nog wel even wat geld pinnen. Toen ik mijn pas in de pinautomaat stopte viel het apparaat uit!!! EHMMM…. OKEEEEE… Lichtelijke paniekaanval. Ik drukte hysterisch op alle knoppen in de hoop dat hij opeens weer aan zou gaan maar dit was niet het geval. Toen ik aanbelde bij de bank kwam er een ongeïnteresseerde Italiaan naar buiten die bijna geen Engels sprak of begreep. Ik probeerde hem duidelijk te maken wat er gebeurt was en hij legde uit dat er een timer op het apparaat zit en dat de bank nu gesloten was dus vandaar… OKE! ALSOF IK DAAR WAT AAN HEB?! Ik liet merken dat ik absoluut niet blij was. Ik zei dat ik nu dus en geen pas had en geen geld had en wat hij daar aan dacht te doen. Hij keek me met vragende ogen aan en gaf me een telefoon nummer. Hij zei dat ik mijn bank moest bellen. JA EN NU DAN? Ik kan nu niet naar die school komen. Ik belde de moeder van Lola op om te vragen of zij wist hoe ik het beste naar school kon komen vanaf het Forum Romanum, en toevallig reed zij daar in de buurt en pikte ze me op.
We haalden Lola en haar vriendinnetje Livia van school die mee ging om te spelen. Eenmaal thuis bedacht Gaia, de moeder van Lola, een spelletje. Ik schreef alle woorden van dingen in de keuken op memo’tjes in het Engels en dan moesten Lola en Livia ze op de juiste plek in de keuken plakken. Andersom deden zij het in het Italiaans en dan moest ik de memo’tjes op de juiste plek plakken. Daarna speelden we nog blindemannetje wat Lola en Livia helemaal geweldig vonden. En daarna speelden we nog winkeltje wat Lola uit zichzelf al een beetje in het Engels deed! De verlegenheid was er nu wel vanaf. Echt een brutaal Italiaans dametje is het maar wel een heel leuk kind. Ik voelde me zelf ook weer even helemaal kind!

Ik heb nog een ijzer in het vuur, er is nog een vrouw die een soortgelijk baantje voor me in de aanbieding heeft en als zij me ook wilt hebben zal ik dus moeten gaan kiezen. Ik ga haar opbellen om elkaar eerst eens te ontmoeten. Ik vind het heel belangrijk dat ik een leuke klik heb met de familie maar het salaris is ook niet onbelangrijk, dus ik moet mijn afwegingen maken.

Ook heb ik besloten op zoek te gaan naar een andere kamer. Na een gesprek te hebben gehad met mijn huisgenoten kwam ik tot de conclusie dat ik ergens anders heen wil. Ik mag hier namelijk geen mensen over hebben vanuit Nederland voor langer dan 2 dagen en dat vind ik nergens op slaan. Dus ik ben weer op kamerjacht!

Desiree.