Visite!

Vrijdag 17-10-2014 / 17:35

Maandagochtend probeerde ik het ‘’Hollywood-couple’’ te bellen want ik had ze voor het weekend namelijk verteld dat ik het niet zou gaan redden van het geld dat zij me boden waarop Nicoletta gezegd had dat ze misschien wel een plannetje in haar hoofd had zodat ik niet alleen Maria maar ook haar vriendinnetjes Engelse les kon geven en zo dus meer zou verdienen. Zaterdag zou ze me terugbellen maar dat had ze niet gedaan. Maandag nam ze niet op en reageerde ze ook niet op mijn berichtje. Ondertussen had ik gesproken met de moeder van Lola en verteld dat ik niet zeker wist of Lola mij wel leuk vond, maar ik schijn er helemaal naast te zitten want ze vraagt juist steeds naar me, dus ik wilde het deze week nog wel even proberen. En inderdaad ik merk dat haar moeder gelijk heeft want ze laat steeds meer blijken dat ze me wel heel leuk vind en dat ze het jammer vind wanneer ik weg ga. We kunnen het ook steeds beter met elkaar vinden dus ik denk dat ik toch bij deze familie blijf. Inmiddels heb ik namelijk wel een berichtje terug gehad van Nicoletta en ze willen maar iemand hebben voor 3 dagen i.p.v. 5 hebben ze besloten dus daarmee zal het salaris ook wel naar beneden gaan.
Maandagmiddag heb ik Lola weer van school gehaald en heb ik een paar uurtjes op haar gepast. Daarna ben ik meteen door gegaan naar het huis van Karina want die had me uitgenodigd om bij haar thuis met nog 2 andere meiden te gaan eten en wijntjes drinken. Erg gezellige avond gehad.

Maandagavond waren de Loonstra’tjes gearriveerd in Rome: mijn nicht Marion, haar man Andre en hun kinderen Janneke en Maartje. Dinsdagochtend had ik eerst een tour en daarna ging ik met ze lunchen want ze zaten niet zo ver bij de shop vandaan. Dacht ik. Ze hadden een verkeerd straatnummer doorgegeven en dus heb ik echt een pokkeneind gelopen maar goed, uiteindelijk vond ik ze en hebben we gezellig bij gekletst en gegeten. Om 18.00 moest ik Lola ophalen van atletiek en na haar thuisgebracht te hebben kon ik eigenlijk meteen weer gaan want haar moeder was thuis. Vanaf daar hoefde ik alleen een paar straatjes door te lopen om bij het appartement van de fam. Loonstra te komen en toen zijn we met z’n 5en lekker uit eten geweest. De meiden hebben me daarna bij hun in het appartement een nieuw spel geleerd: Skip-bo! Helemaal leuk!

Woensdag was mijn vrije dag maar het leek me leuk om aan de Loonstra’tjes mijn tour te geven en ze op die manier Rome te laten zien. Zo gezegd zo gedaan, lekker op het fietsje met de familie. Onderweg nog wat gedronken, gegeten en een ‘’gelati’’ meegepakt.

Donderdagochtend weer een Duitse tour, gelukkig gezellige Duitsers, dat scheelt. Ik merk dat ik de Duitse tours niet zo leuk vind om te doen omdat ik toch minder vrij praat en wat onzekerder de tour doe. Maar goed, ik weet dat het me extra werk oplevert en het is ook wel heel goed voor de ontwikkeling van mijn Duits.
Deze dag ging ik voor het eerst vanaf de shop op de fiets naar mijn huis. Het is toch echt wel heel anders als in Nederland. Niemand weet hier nu echt precies of de fietsers tot de voetgangers behoren of tot de auto’s want iets er tussenin is er hier eigenlijk niet. Ik probeer veel stoepjes mee te pakken maar als het heel druk is op de stoep is dat lastig en op de weg is het vaak heel druk en chaotisch en dus niet altijd even veilig als fietser. Na een paar keer de route te hebben gereden heb ik de beste route gevonden met ook wat achteraf straatjes waarbij je dus de drukste wegen vermijd. Wel handig dat je gewoon de fiets kunt pakken en door Rome kunt crossen wanneer je maar wilt! De metro’s stoppen hier namelijk met rijden om 23.30 doordeweeks.
Om 18.00 Moest ik Lola weer ophalen van atletiek en dit deed ik ook op de fiets. Ik moest de hele avond oppassen want haar ouders gingen samen uit. Ik had pasta met pesto en mozzarella voor haar gemaakt met producten uit de luxe ‘’Elite supermarkt’’ (zo heet die supermarkt echt) die ik in de koelkast vond. Om 21.30 moest ze gaan slapen en ik moest haar een stukje voorlezen, dat moest in het Italiaans maar mijn Italiaans is natuurlijk nog niet zo vloeiend dus ze raakte al snel geïrriteerd, scheurde het boek uit mijn handen en begon zelf maar te lezen.
Toen ze ging slapen mocht ik de kamer niet verlaten, ik moest naast haar blijven zitten en het liefst een arm om haar heen doen zodat ze kon voelen dat ik bij haar was. Toen ik weg wilde gaan omdat ik dacht dat ze sliep vloog ze omhoog met de mededeling dat ze niet ging slapen als ik niet bij haar bleef. Oke, oke… Weer naast haar gaan zitten en toen ze ECHT sliep toen ben ik heel voorzichtig de kamer uitgeslopen.

Vanochtend had ik weer een NL tour met een leuke groep van 6 mensen. Aan het einde van de tour fietsen we een heuvel op en aan de andere kant kunnen we dan weer naar beneden maar op het Campidoglio zijn vaak demonstraties en andere bezigheden waardoor er veel politie staat, en die sluiten zo nu en dan ook de afdaling af waardoor je dus met de fiets de trap af moet! Ik heb het 1 x meegemaakt: 1 drama. En nu hoorde ik onderweg dus van collega’s en andere toeristen dat zij er niet door mochten met de fiets en dus ook de trap af moesten!
Voor de hekken met alle politie doe ik meestal nog een verhaaltje over hoe Rome is gesticht bij het standbeeld van Romulus en Remus en zo ook dit keer. Ondertussen wierp ik af en toe een lieve, lachende blik naar de politie achter de hekken. Ik merkte dat het werkte want er verzamelde zich steeds meer politiemannen aan mijn kant van het hek. Ik waarschuwde mijn groep dat ik toch ging proberen dat hek door te komen en dat ik dus even mijn charmes in de strijd moest gooien. ‘’Buongiorno!’’ zei ik klapperend met mijn wimpers. ‘’Can we pass?’’ Vroeg ik met grote onschuldige ogen en een lief glimlachje. ‘’Yes, please go ahead’’ zei 1 van de politiemannen waarna een ander het hek voor ons opengooide. Dat ging makkelijk! Ik zei tegen de groep dat het mocht en de politieman zei er nog snel bij ‘’But only because it’s you!’’ waarna ik hem uiteraard hartelijk bedankt met een ‘’konten-kus-glimlach’’. Haha! Gelukt! Niks de trappen af! Gewoon scheurend naar beneden!

Zometeen ga ik mijn laatste avondmaal en laatste potje Skip-bo beleven met de Loonstra’tjes want zij vliegen morgenochtend weer naar huis.
Maarrrrr… Ik ben niet lang alleen want vanavond laat komt mijn vriendin Miriam van de DAPA aan in Rome en die blijft gezellig 5 dagen bij me logeren! Leuk!

XOXO Desiree.