De filmscene

Zondag 12-04-2015 / 19:17

Buongiorno,

Vorige week zondag gaf ik Jozefien een tour door Rome op de fiets, allebei in een poncho want het was echt pokkeweer! Maar ik liet haar natuurlijk niet terug naar Nederland gaan voordat ik haar mijn tour had gegeven dus weer of geen weer we moesten en zouden er samen op uit.
’s Avonds na de tour zijn we nog naar het Vaticaan gegaan waar ik heb geprobeerd de St. Pieters basiliek op te eten (zie foto). En als afsluiting van Jozefien haar verblijf hebben we nog een heerlijke echte Italiaanse pizza uit de steenoven gegeten.
Maandagochtend is Fien weer naar huis gegaan.

Verder moet ik zeggen dat het een vrij saai weekje was; Maandagmiddag had ik een fietstour, dinsdag was ik vrij, woensdagochtend een fietstour en ’s middags moest ik oppassen waarbij ik Cluedo in het Italiaans heb gespeeld en daarna ben ik nog met Karina naar de bioscoop geweest naar de film ‘Foxcatcher’ waar we heen gingen omdat Channing Tatum daarin speelt. Helaas was hij niet zo’n smakelijk hapje in deze film als in andere films. Het was een psychologische thriller en ik vond het zeker een aanrader.

Donderdagochtend had ik een Segwaytour met een Amerikaanse familie waarna ik €50,00 fooi kreeg. Ik hou van Amerikanen! Die fooien zijn zo’n verschil met de Nederlandse fooien! 😉
’s Avonds moest ik Lola ophalen van atletiek en heb ik nog een kat uit de boom gered. Er zat een kat boven in de boom die niet meer naar beneden durfde. Geen brandweer nodig, ‘Desire on fire’ kwam in actie! Samen met de beheerder klom ik op een ladder om het katje uit de boom plukken. Lola vond dat helemaal geweldig dus de rest van de dag was ik haar held.
Na het oppassen ging ik uit eten met Karina en haar ouders die haar een aantal dagen hier in Rome zijn komen opzoeken. Leuk om ze alvast te ontmoeten want van de zomer ga ik een paar dagen bij ze in Londen logeren met Karina.

Vrijdagmiddag ging ik weer eens voor de eerste keer bootcampen aangezien de zomer en mijn mooie vakantie al in aantocht zijn. Natuurlijk had ik de volgende 2 dagen gigantische spierpijn.

Zaterdag moest ik 2 tours doen. ’s Ochtends de City Center en ’s Middags de Panoramische. Ik moet je zeggen dat 2 tours op 1 dag best wel vermoeiend is, niet alleen omdat ik vreselijke spierpijn had en dus met de Panoramische alle heuvels op moest fietsen maar ook omdat het vertellen en het entertainen van de mensen best wel energie kost. Gelukkig waren beide groepen erg leuk dus dat scheelde. Na mijn werk ging ik nog sushi eten met Valentina, Caroline en Clemens. Als beloning voor een lange dag. 🙂

Zondag was Jolanda (een vriendin van mijn moeder, oud-Wieringer en mijn vroegere oppas) in Rome met een vriendin en die heb ik toen een fiets tour gegeven. Het was weer heerlijk weer dus het was een leuk en gezellig dagje met als afsluiting nog een bezoekje aan de pizzeria.

Afgelopen week maakte ik voor het eerst weer eens zelf pasta in plaats van de makkelijke diepvriespasta’s. Als finishing touch strooide ik wat peperoncino (pepertjes) door de saus om het wat pittiger te maken. Na 1 hap stond mijn mond al in de fik. Niet te eten, zo heet was het! Ik probeerde nog een paar happen maar ik trok het niet. Ondertussen zat ik even aan mijn neus omdat die al begon te lopen. SHIIITTT! Ik had mijn handen niet gewassen na de peperoncino en dus stonden ook mijn neusgaten in de fik! Ik werd helemaal gek! Ik rende naar de badkamer hield mijn neus onder de kraan in de hoop dat het af zou koelen en dat ik het eruit zou wassen maar het hielp niks. Het uur daarna kon ik niet ademen door mijn neus. Nou… ik ben meteen weer afgekickt. Doe mij die diepvriespasta’s maar…

Laatst moest ik met Lola kaarsjes halen voor op haar taart voor haar verjaardag. We gingen naar zo’n klein Italiaans ‘’van-alles-en-nog-wat’’ winkeltje met zo’n echte Italiaanse verkoper die Giovanni heette en die iedereen uit de buurt kent. Hij verkocht geen kaarsjes maar het winkeltje verder in de straat op de hoek wel dacht hij. Wij verderop naar nog zo’n soort winkeltje waar het alleen een stuk rommeliger was. De oude man achter de toonbank ging op zoek naar kaarsjes en nog een paar klanten hielpen ons zoeken door de chaos maar we konden niks vinden. Tot op een gegeven moment er een erg knappe Italiaan achter mij stond die even in het restaurant ernaast in de keuken werkte en even snel wat moest kopen. Hij tikte me op de schouder en zei dat het hier niet ging lukken maar als ik het straatje uit liep en rechts de hoek om zou gaan er bij dat tabakswinkeltje wel kaarsjes te koop zouden zijn. Terwijl hij tegen me praatte hoorde ik een stukje songtekst van Marco Borsato in mijn hoofd: ‘’Kopje onder onder in jouw ogen’’. Ik moet hem een beetje dom aangestaard hebben aangezien hij het nog eens herhaalde en waarschijnlijk dacht dat ik hem niet begrepen had. Ik kwam weer bij zinnen bedankte hem vriendelijk en ging er vandoor. Het leek net een scene uit een romantische film, alleen had hij dan nog net even dramatisch achter me aan moeten komen rennen om m’n nummer te vragen. Ik keek nog achterom maar hij kwam niet.
Hij had gelijk, we vonden de kaarsjes in het tabakswinkeltje.

Arrivederci!

Desiree.