Jehova’s Getuige?

Vrijdag 08-05-2015 / 23:59

De afgelopen week was het hier echt bloedheet, steeds rond de 30 graden. Ik moet hier weer een beetje aan wennen, het is iedere dag weer zweten geblazen. Ik merk wel dat mijn huid al een lekker ondergrondje had van vorig jaar want normaal gesproken verbrand ik supersnel maar ik moet zeggen dat ik tot nu toe al best wel bruin ben geworden! Voor mijn doen dan he..

Maandag na mijn tour ben ik met Yohan in het park gaan picknicken met een flesje Prosecco en een heerlijk zonnetje erbij. ’s Avonds zou ik met Kirsten en Leon naar de pub quiz gaan, Leon schijnt namelijk hoogbegaafd te zijn dus ik dacht even punten te scoren met hem aan onze zijde. Eenmaal in de pub aangekomen kwamen we erachter dat de pub quiz die avond geannuleerd was! Helaas…. We hebben er even goed een heerlijk avondje van gemaakt door gezellig te gaan dineren bij Piazza Navona.

Dinsdag ging ik na mijn tour nog even met Kirsten en Leon mee om ze Circus Maximus en de Aventijnheuvel te laten zien met het ‘’Sleutelgat van Rome’’ en de Sinaasappeltuin. Daarna moest ik oppassen en heb dan ook weer afscheid van ze genomen want zij vlogen woensdag weer terug naar Nederland. Supergezellig dat ze er waren en heerlijk om Kirsten weer even te zien en te spreken en haar een beetje te kunnen laten proeven van mijn leventje hier.

Donderdagochtend zou ik een golfkar tour hebben met een Amerikaans gezin die een dagje in Rome waren met een cruiseschip. Ik moest in Villa Borghese (een mooi en groot park) een golfkar ophalen en terwijl ik door Villa Borghese liep kreeg ik een berichtje van m’n baas dat de klanten een uur later kwamen omdat ze een trein hadden gemist. ‘’Godverdegodver… ‘’ was mijn eerste gedachte. Daarna dacht ik: ‘’weet je wat, het zonnetje schijnt, ik heb nog niet ontbeten dus ik scoor lekker een ‘panino’ en een vers jus’tje en die ga ik chillend in het gras nuttigen met de beentjes in de zon.” Uiteindelijk de golfkar gehaald en naar het station gereden waar het 1 grote chaos was in het verkeer. Ik stond voor de ingang geparkeerd waar we af hadden gesproken in de hoop dat die mensen mij wel zouden herkennen want hoeveel golfkarretjes staan er nou eenmaal voor het station geparkeerd… Dus ik dacht: Makkie. Helaas had ik dat verkeerd gedacht. Die mensen kwamen maar niet en kwamen maar niet, inmiddels werd ik door allebei mijn bazen gebeld en geappt. De mensen waren mij aan het zoeken maar konden me niet vinden. Ik zei dat ze dan niet op de afgesproken plek waren want daar was ik tenslotte en ik zag nergens een gezin met 2 kinderen. Bleken ze uiteindelijk helemaal aan de andere kant van het station te staan. Ik zei dat mijn baas maar moest doorgeven dat ze daar moesten blijven en dat ik ze ging zoeken. Na een pokken-eind in die hitte te hebben afgelegd zag ik een gestreste vrouw staan met 2 geïrriteerde kinderen dus ik wist dat ik goed zat. Vaders was nog even naar het toilet. Uiteindelijk vertrokken we kwart voor 12 in plaats van 10 uur wat in eerste instantie dus het plan was. Ze hadden geluk dat ik tot 17.00 geen andere plannen had dus ik heb ze even goed nog een tour van 4 uur kunnen geven.
Bij het Pantheon liepen ze opeens naar wat mensen die daar op het plein stonden met folders dus ik vroeg of ze die mensen misschien kenden van het cruiseschip, maar dat was niet het geval. De Amerikanen waren Jehova’s Getuigen en dit waren hun ‘’broeders en zusters’’ oftewel, Italiaanse Jehova’s Getuigen. Ik vind dit soort dingen altijd wel interessant dus ik vroeg een aantal dingen over de verschillen tussen hun geloof en het christendom bijvoorbeeld en wat zij nou vinden van al die christelijke pracht en praal in Rome en wat ze zouden doen als 1 van hun kinderen ervoor zou kiezen om geen Jehova’s Getuige te zijn. Gewoon puur uit nieuwsgierigheid omdat ik dat interessant vind om te weten. Natuurlijk antwoordde zij gewillig maar ze dachten volgens mij meteen dat ze er een ‘’zuster’’ bij hadden want ik kreeg a-la-minute een folder in mijn handen geduwd over het geloof met daarop de internationale website van de Jehova’s Getuigen en ze vroegen ook nog om mijn e-mail adres.
Uiteindelijk heb ik ze weer veilig bij het station afgezet en ze vonden de tour ‘’amazing’’, ‘’incredible’’ en ‘’awesome’’. Ik hou van dat Amerikaanse enthousiasme. En van de Amerikaanse fooien. Weer € 50,00 extra in het handje.

’s Avonds ging ik na het oppassen nog even een drankje halen met wat vrienden in een bar en daarna met Valentina sushi eten bij ons favo sushi tentje in Monti. Man oh man, wat zou ik dat restaurant graag met me meenemen naar Nederland zeg!

Vrijdagmiddag ging ik lunchen met mijn Amerikaanse vriendin Ashley waarna ik een tijdje heerlijk bij een fontein in het zonnetje heb gezeten.
Om 14.15 had ik afgesproken met een oud klasgenootje van mij van de DAPA; Sophie en haar moeder en zus die hier samen een weekendje zijn en die wilden natuurlijk een fiets tour van mij. Ze waren nog maar net gearriveerd maar kregen al meteen een heleboel informatie en indrukken over zich heen! Ook dit was weer een gezellig middagje. Ik gok erop dat dit mijn laatste bezoekje was vanuit Nederland want in minder dan 2 weken ben ik alweer thuis. Nu pas begint het echt een beetje tot me door te dringen omdat het nu wel erg dichtbij komt.

A dopo!

Desiree.