Kort, korter, kots

Dinsdag 11-11-2014 / 15:04

Ciao!

Donderdag gaven ze hier in Rome een weeralarm af. Misschien hebben jullie het voorbij zien komen op tv, want uit bezorgde appjes begreep ik dat het noodweer op het nieuws was over de hele wereld. Eerlijk gezegd vond ik het nog wel meevallen. ’s Ochtends kon ik lekker uitslapen en hoorde ik buiten wel flinke regen en onweer maar ik hoefde de deur niet uit. ’s Middags ging ik buiten de deur lunchen en toen was er eigenlijk niks aan de hand. De hele middag niet. Ik kreeg een berichtje van de moeder van Lola of ik misschien eerder kon komen oppassen omdat alle scholen in Rome uit voorzorg gesloten waren en daarom was Lola de hele dag thuis. Ik ben dus rond 15.00 naar Lola gegaan en daar hebben we knus spelletjes gedaan terwijl het buiten donker, maar droog was. Toen ik klaar was om 19.00 kon ik ook nog droog de metro instappen, het was pas toen ik er 20 minuten later weer uit moest dat het echt noodweer was. Ik pakte mijn paraplu’tje erbij –zo’n kleine, goedkope die ik op straat eens bij een Pakistaan had gekocht- en ik trotseerde de stromende regen. Ondertussen voelde ik evengoed druppels op mijn hoofd vallen omdat de paraplu blijkbaar niet helemaal waterproof was. Over de straten stroomde rivieren van water. Ik denk dat de waterafvoer hier in Rome niet bestand is tegen zoveel regen opeens. Met oversteken moest ik dus door plassen lopen die tot boven mijn enkels kwamen, ik kon er niet omheen want het was over de hele breedte dezelfde diepte. Dus met een zeiknatte broek en doorweekte sokken en schoenen kwam ik thuis. Nou ja, ‘’ken beuren’’ zouden ze bij ons in Hippo zeggen. Als dat het ergste was vond ik het nog wel mee vallen, om daar nou een heel ding van te maken op het nieuws… Beetje overdreven misschien. Vrijdags was het weer ook nog even minder maar sinds zaterdag is het steeds stralend mooi en zonnig weer met temperaturen tussen de 20 en 25 graden. Gisteren zat ik weer lekker in m’n T-shirtje op de fiets. In november!

Vrijdagochtend had ik een tour, een dramatische tour kan je wel stellen. Ik had 5 dames mee. 2 dochters met een moeder en nog een moeder en dochter. De moeder en dochter kwamen van het platteland uit Noord-Brabant en moeders had nog nooit eerder gevlogen, nog nooit eerder in een metro gezeten, keek haar ogen uit hier in Rome, etc. Kwam een beetje wereldvreemd over maar was hartstikke gezellig en was zo gek als een deur. Het enige was dat ze op iedere plek zowat een hele fotoshoot wilde houden met haar dochter samen, waarbij er af en toe ook gewoon liggend op de grond geposeerd werd. Dit nam nogal wat tijd in beslag en zo hadden we dus ook al snel aardig wat vertraging opgelopen. Ik kon geen dingen overslaan om op tijd terug te komen want ze wist heel goed waar we allemaal langs zouden komen en dat moest en zou ze natuurlijk allemaal zien. Toen we bij Tiber Eiland aankwamen viel de moeder met de 2 dochters van haar fiets af en ging door haar enkel. In de hoop dat het allemaal wel mee zou vallen bleven we wachten tot het weer ging. Maar de moeder werd niet lekker en zag het niet zitten om nog verder te gaan. Ik vond het natuurlijk ontzettend sneu en voelde me er nogal lullig over, maar helaas kunnen die dingen gebeuren. Ik heb een taxi voor ze geregeld en heb de fietsen weg gezet zodat die later opgehaald konden worden. Dit alles zorgde natuurlijk ook weer voor heel veel vertraging. Daarna hebben wij de tour dus voortgezet met z’n 3en; ik, de moeder en dochter. Ik kwam zowat 2 uur later terug in de shop dan gepland!
Toen ik onderweg naar huis was liep ik langs een kapsalon en daar wilde ik een afspraak maken maar ik kon meteen al terecht dus ik dacht ‘’Ach… waarom ook niet’’. Ik vond het verschil in lengte te groot van de voorkant en de achterkant van mijn haar dus ik wilde de voorkant wat korter hebben zodat het meer op 1 lengte zou zijn. De baas van de salon ging als een bezetene met me aan de slag. Hij kwam met allemaal ideeën en ik legde mijn lot in zijn handen wat hij helemaal leuk vond. Ik moet zelf nog wel erg wennen aan mijn korte koppie en het liedje ‘’If I were a boy’’ spookt telkens door mijn hoofd. Maar ik moet altijd even wennen dus dat is in dit geval niet veel anders…

Vrijdagavond ging ik met Karina en Ramzi op stap, natuurlijk stonden we dankzij Giovanni weer op een of andere gastenlijst voor een feest waar de muziek heerlijk old skool was, de entree gratis en zelfs de cocktails waren gratis en daar heb ik als echte Hollandse dan ook gretig gebruik van gemaakt.

Zaterdagavond had ik een verjaardagsdiner van Clemens, de buurjongen van Valentina. Hartstikke leuk en gezellig. Zondagochtend had ik weer een tour dus ik ben niet te laat naar huis gegaan.

Zondagavond ging ik eten bij mijn oude huisgenootje Caroline in haar nieuwe huis, want zij was een paar dagen na mij vertrokken. Ook zij heeft het inmiddels leuk voor elkaar. Mooi avondje gespendeerd op het dakterras in een internationaal gezelschap (Engels, Colombiaans, Italiaans) met pasta en limoncello. Genieten…

Maandagmiddag moest ik oppassen op Lola. Toen ik de bus in wilde stappen naar Lola’s school, stapte er een vrouw uit met een sjaal voor haar mond. Toen ik de bus instapte begreep ik waarom. Wat een geuuurrrr! Een poepgeur! Ik zag dat er 1 vrouw achterin de bus zat en verder zat iedereen voorin. Toen ik naar achteren liep om ergens te gaan zitten werd de geur alleen maar sterker. Die vrouw had gewoon in haar broek gescheten en iedereen met haar geur weggejaagd! Zo ook mij, want ik kreeg gewoon kots neigingen en ben dus heel snel voorin de bus gaan zitten.

Vanochtend had ik weer een Duitse tour en wat opvalt is dat Nederlanders alles best en leuk vinden wat je verteld en Duitsers stellen veel vragen, die willen alles weten. Soms vragen mensen me ook wel eens: ‘’Wat voor vogels zijn dat?’’ of ‘’Wat voor bomen zijn dat?’’ Ehmm… Geen idee! Ik ben geen vogelspotter of hovenier!!! Dat zeg ik natuurlijk niet, maar dat denk ik wel altijd.

Arrivederci!

Desiree.