Salve,
Onze eerste avond in Sorrento hebben we in een superleuke buitentuin gedineerd en daarna zijn we nog cocktails gaan drinken in een Engelse pub met een ober die alleen maar over ‘’cocks’’ en ‘’sex’’ kon praten. Daarboven was een barretje met muziek waar het nog wat gezelliger klonk dus dat was onze volgende bestemming. Er bleken 2 grote groepen Engelsen rond te hangen die er waren voor een bruiloft die de volgende dag zou plaatsvinden. De Engelsen vonden ons Hollandse dames maar wat interessant dus we hebben een gezellig praatje met ze gemaakt maar de Engelse dames waren niet zo gecharmeerd van ons. Er werden flink wat arrogante ‘’top-tot-teen’’ blikken naar ons geworpen en eentje stuurde zelfs haar vriendje op ons af als spion! Na een gezellige avond klommen wij de heuvel weer op naar ons hotel.
De volgende ochtend raakten we naar de eerste hulp. Ilene had al een aantal dagen last van haar oren en het werd steeds pijnlijker dus ze was bang voor een oorontsteking. Na een hele tijd in brakke toestand gewacht te hebben was ze eindelijk aan de beurt. De dokters spreken daar verschrikkelijk slecht Engels dus ik probeerde alles zo goed mogelijk te vertalen en door te geven. Het bleek inderdaad dat Ilene haar oren dicht zaten en dat in de ene een beginnende ontsteking zat.
De dokter vond het maar raar dat Holland ook wel ‘Paesi Bassi’ oftewel de ‘Lage Landen’ wordt genoemd: ‘’Niemand is laag bij jullie! Jullie zijn allemaal juist heel lang!’’ zei hij.
We moesten langs de apotheek voor 2 verschillende soorten oordruppels. Ik heb daar meteen een koortslip zalfje meegenomen want helaas was het weer zover. Deze koortslip kreeg ook een naam. Ik heb hem vernoemd naar onze vorige gastheer in Salerno: Aurelio.
De middag hebben we doorgebracht op een pier met allemaal strandbedjes en trappetjes naar de zee. Heerlijk. Alleen jammer dat Aurelio niet zo goed tegen de zon kan. Mijn hoofd moest dus zoveel mogelijk in de schaduw.
De dag erna hebben we de Jeep weer gepakt om naar Positano te rijden. Positano staat ook wel bekend als 1 van de mooiste plaatsen aan de Amalfikust. De route erheen en het plaatsje zelf waren dan ook echt schitterend! Parkeren was wat minder makkelijk en ook vrij prijzig maar voor een dagje prima te doen. Een superschattig stadje met een klein strandje waar we ook weer gebruik van hebben gemaakt. Het was er alleen wel enorm toeristisch, dus mocht je ooit het idee hebben om de Amalfikust te bezoeken, ik zou aanraden om buiten het hoogseizoen om te gaan. Het was ook verschrikkelijk warm, we brandden echt weg en moesten om de 10 minuten verkoeling in de zee zoeken.
Donderdag vertrokken we naar onze eindbestemming: Rome. We hebben er ongeveer 5 uur over gereden omdat we heel lang in de file stonden. Ik werd helemaal gek in die file omdat ik ontzettend nodig moest plassen! Mijn blaas stond echt op knappen en er kwam maar geen einde aan! Toen het uiteindelijk een beetje doorreed was er nergens een tankstation te vinden en ik wist van ellende inmiddels niet meer waar ik het zoeken moest. Op een gegeven moment heb ik de auto langs de snelweg op een parkeerplaats stilgezet en ben ik achter de auto gaan plassen. Ilene en Annewil moesten inmiddels ook en lieten ook de broekjes zakken. Waarschijnlijk hebben genoeg voorbijgaande auto’s ons, 3 blonde dames op een rijtje, zien zitten op onze hurken omdat er flink wat werd afgetoeterd door passanten!
Eenmaal in Rome voelde het voor mij natuurlijk als thuiskomen omdat ik daar bijna een jaar gewoond heb.
We hadden weer een Airbnb geboekt, 3 deuren bij mijn oude werk vandaan en in de straat van het Colosseum, toplocatie dus en een heel leuk huisje.We gingen ‘s avonds eten bij een pizzeria in mijn favo wijk Monti en daarna hebben we nog een borrel gedaan in een Ierse pub.
Vrijdag hadden we een fiets gehuurd bij mijn oude werk Top Bike, en heb ik de meiden de stad laten zien. Het voelde weer als vanouds. Tussendoor hebben we nog met mijn vriendin en oud-collega Rosalie wat gedronken op het terras en gezellig bijgekletst. Erg leuk om haar weer te zien.
Toen we in het Pantheon rond liepen werd er opeens mijn naam geroepen. Mijn oude vriend en oud-werkgever Nir zat midden in een tour en zag me lopen! Heel toevallig en leuk hem tegen te komen. We spraken af ‘s avonds even een wijntje te doen.
‘s Avonds gingen we de beste sushi van de wereld eten. Ik had al een aantal weken van tevoren gereserveerd bij Temakhino, waar ze Braziliaanse sushi serveren. Je weet serieus niet wat je meemaakt. De meiden waren het er ook over eens; de beste sushi die ze ooit hebben gehad.
Daarna dronken we wijntjes op het plein van Monti bij de fontein met Nir. Erg gezellig avondje.
Zaterdag zijn we naar mijn oude huis gefietst en heb ik de meiden laten zien waar ik woonde. We hebben bij mijn vaste stekkie geluncht, waar ik nog werd herkend dus dat was ook ontzettend leuk.
Vervolgens zijn we naar de winkelstraten gefietst en hebben nog even lekker geshopt.
Als afsluiter besloten we de metro te pakken naar het Vaticaan omdat Annewil en Ilene daar ook nog nooit geweest waren.
Ons diner was een ‘all you can eat’ diner. Ik denk dat de ober nog nooit 3 meiden heeft meegemaakt die zo kunnen bunkeren, want hij wilde iedere keer de menukaart weer meenemen en dan zeiden wij weer dat hij die mocht laten liggen omdat we die nodig hadden voor de volgende ronde. Hij keek er een beetje angstig bij.
‘s Avonds waren de meiden moe maar ik besloot om af te spreken met 2 oude vrienden van me: Ramzi en Andrew. We hebben heerlijk bijgekletst in een barretje en het was super leuk om ze weer eens te zien en spreken!
Zondag was de dag van vertrek. We zouden pas ‘s middags vliegen dus we besloten de koffers op mijn oude werk te zetten zodat we nog wat konden doen.
Ilene voelde zich niet zo lekker dus die bleef op een terrasje zitten terwijl Annewil en ik naar de Aventijn heuvel gingen om het Sleutelgat van Rome te zien en de Sinaasappeltuin met zijn panoramische uitzicht over Rome.
Toen we de heuvel weer afliepen zei ik net tegen Annewil dat ik nodig moest plassen, op datzelfde moment keek ik rechts van me en zie ik op 10 meter afstand een man met zijn broek op z’n knieen richting een bosje staan. Ik zei ‘’Die moest zeker ook nodig’’. Ik vond het wel vreemd dat hij z’n broek helemaal op z’n knieen had hangen waardoor je zijn blote billen kon zien, want als mannen plassen dan is dat helemaal niet nodig. Annewil keek ook rechts en zei: ‘’Ohhh! Hij is ‘m net aan het afschudden!’’ Toen we voorbij het bosje liepen hoorde ik wat geritsel en dus keek ik weer om. De man was door de bosjes gelopen om ons al aftrekkend zijn derde been te laten zien. Ik lag helemaal in een deuk en zei tegen Annewil dat ze om moest kijken. De man was zich nog steeds aan het aftrekken, kickend op het feit dat wij hem gezien hadden. Annewil was in shock en wist niet wat ze meemaakte. Ik kon alleen maar heel hard lachen. Rare mensen heb je er toch bij.
Toen we in een taxi naar het vliegveld zaten kregen we ruzie met de taxi chauffeuse omdat we onderweg wilden stoppen om onze koffers te halen en het feit dat het 3 koffers waren dus dat het niet ging passen. Ze gaf ons ze schuld dat we niet gezegd hadden dat het 3 koffers waren, waarop ik antwoordde dat ze toch ogen heeft waarmee ze kan kijken zodat ze kan zien dat we met 3 personen zijn. Ze begon ons voor van alles en nog wat uit te schelden en dus zijn we na 100 meter kwaad uit de auto gestapt. Wat een idioot was dat.
Daarna met een normale taxi chauffeur meegereden.
De vlucht was wat vertraagd maar ging verder eigenlijk vlekkeloos en voor we het wisten stonden we weer op Nederlandse bodem.
Het was weer een groot avontuur dat veel langer leek dan 2 weken omdat we op zoveel verschillende plekken zijn geweest maar het is toch ook weer zo omgevlogen. Met z’n 3en is natuurlijk ook altijd maar weer afwachten hoe dat gaat maar Annewil, Ilene en ik kennen elkaar al vanaf de kleuterschool en kennen elkaar dus door en door. Natuurlijk zijn er door de dagen heen wel af en toe eens wat irritaties geweest maar die werden gewoon uitgesproken en daarna was het dan weer goed. Het was onwijs mooi om dit met deze 2 vriendinnen mee te maken. Ons motto deze vakantie (verzonnen door Annewil) was: ‘’Wie heb het!?’’ En dit hebben we dan ook 2 weken lang naar elkaar geroepen.
Ik heb weer met volle teugen genoten!
Ciaoooo!
Desiree.
